Een witte kerst. Beetje gek om eind januari over een witte kerst te beginnen. Sinds 1901 is er maar acht keer sprake geweest van een witte kerst. Gelukkig verhindert dat niemand om ervan te dromen. Dromen van een witte kerst zoals je die in films ziet. Waar het altijd toevallig begint te sneeuwen op de dag voor kerst, met een lief muziekje op de achtergrond en overal gezellige kerstverlichting. Zie je het voor je?
Hier in Nederland is het meestal niet echt wat, die sneeuw. Ik herinner me van langer geleden wel dat er een flink pak sneeuw lag, maar de laatste jaren komt dat toch niet vaak meer voor. Denkend aan sneeuw komt er een herinnering boven met mijn papa en mama en een slee. Een besneeuwde heuvel bij het Henschotermeer. Een kleutertje op de slee, dik ingepakt in een winterjasje, wanten en een muts. Blijkbaar heb ik geen idee hoe ik een slee kan besturen want onder luid geroep van mijn vader kom ik tot stilstand tegen de enige boom onderaan de heuvel. Dit heb ik nog jaren moeten horen, altijd een leuk verhaal op een verjaardag.
Ik herinner me ook een periode met veel sneeuw toen ik een jaar of 16 was. Ik had mijn voet in het gips dankzij een korfbalwedstrijd en gescheurde enkelbanden. Maar ik moest wel naar school en deed dat gewoon op de fiets, half uur fietsen met een gipsen poot door een dik pak sneeuw en behoorlijke kou. Ach, ik ben er niet slechter van geworden, maar het is wel iets wat mijn kinderen zich niet meer voor kunnen stellen.
En dan zijn er natuurlijk de ontelbare prachtige herinneringen aan sneeuw in de bergen. Wintersport, de mooiste vakantie van het jaar. Sneeuw in de bergen is overigens wel van een beduidend andere categorie dan sneeuw in Nederland.
In Nederland is sneeuwpret iets geworden van ouders die een slee met een kind voortsleuren over een paar millimeter natte sneeuw die precies een uur blijft liggen en daarna veranderd in een vieze blubberige massa waar je alleen maar koud en heel erg nat van wordt. Witte winters hebben we bijna niet meer, laat staan een witte kerst.
Toch heeft Zoon dit jaar wel een witte kerst. En niet in een ander gedeelte van de wereld maar gewoon in Nijmegen. Hij geniet half januari met vrienden van een, door Corona enigszins uitgesteld, 'kerst' diner. En laat dat nou toevallig de enige avond zijn deze winter dat er een paar millimeter sneeuw valt. Als de jongens na hun diner naar buiten kijken blijkt het buiten wit te zijn. Een kerstdiner afsluiten met sneeuwballen en een sneeuwpop, wie droomt daar nou niet van?