In 1966 wordt er in het kleine dorpje Harskamp op de Veluwe een meisje geboren. En dat wordt tijd ook. De kersverse ouders zijn inmiddels ruim twee jaar getrouwd en de dominee is al op bezoek geweest om te informeren of het allemaal een beetje wil lukken. In die tijd is het zeer ongebruikelijk voor een vrouw om te blijven werken als ze eenmaal getrouwd is. Mijn moeder (want daar hebben we het natuurlijk over) doet dat wel. Eerst werken en sparen zodat ze samen een goed begin kunnen maken. Mijn vader werkt in de optiek, mijn moeder op kantoor. Samen hebben ze genoeg ervaring met armoede om het op deze manier te willen doen, en als mijn moeder iets wil dan gebeurt het zo. Vandaar dus dat ik (pas) op 18 mei 1966 ter wereld kom.

Vanuit Harskamp verhuist ons gezin naar het noorden van Nederland omdat mijn vader een baan krijgt in Groningen. In de daaropvolgende jaren krijg ik twee zusjes, in 1969 en in 1970. Als ik een jaar of acht ben doet mijn vader weer een stapje omhoog en wordt filiaalchef van het pronkstuk van de optiekketen BRILMIJ: het nieuwste en grootste filiaal in het net gebouwde Hoog Catharijne (officieel geopend op 24 september 1973 door Prinses Beatrix). Dit brengt voor ons gezin een nieuwe verhuizing met zich mee: we komen terecht in Bunnik. Dit dorp tegen Utrecht aan is ook wel bekend als 'de Bunnikside', vanwege de schare trouwe supporters van FC Utrecht.

In Bunnik breng ik mijn jeugd en mijn pubertijd door. Ik ga er naar de lagere school, naar de middelbare school in Zeist (tussen de 'kakkers', maar zonder zelf ooit in het bezit te zijn van zo'n dure college sjaal), ik korfbal er bij Midlandia en leer daar Steven kennen. Vanaf 1982 (ik ben dan 16) zijn hij en ik onafscheidelijk, tot op de dag van vandaag.

Na de HAVO treed ik als vanzelf in de voetsporen van mijn vader, hij was opticien. Ik doe dit met veel plezier, tot mijn 30-ste zo'n beetje. Met name de verkoop (het contact met de klant, oplossingsgericht werken) en het technische handwerk (met de hand glazen omzetten naar een ander montuur, kapotte brillen repareren) zijn mijn sterke kant.

In 1999 verhuizen we voor het werk van Steven naar Schotland. Mijn carrière in de optiek geef ik op. Met (inmiddels) twee kleine kinderen is er genoeg te doen. In Schotland begin ik met het maken van bijzondere fotoboeken, zoals trouwalbums en reisboeken.

Terug in Nederland kom ik als vrijwilliger op de school van de kinderen terecht. Ik trek als vanzelf alle vormgeving klusjes naar me toe. Door dit werk, ook al is het vrijwillig, wordt steeds duidelijker wat ik wil en waar ik goed in ben.