In het najaar van 2020, in de eerste lockdown tijdens de Corona pandemie, denk ik noodgedwongen na over hobby's. Wat doet een mens als er buitenshuis niks te beleven valt?
Mijn grootste hobby is lezen, maar op een gegeven moment raakt mijn boekenvoorraad uitgeput. Ik hoor iedereen over legpuzzels, dus breng een avondje door met mijn goede vriend Google en besluit na enig zoekwerk dat een puzzel ook nog kan als ik 80 ben. Fotoboeken maken? Leuk om te doen, maar na een hele dag werken achter een beeldscherm heb ik daar niet altijd zin in. Een spelletje dan? Dochter is fanatiek met spelletjes, maar mijn ding is het niet, en ook nooit geweest.
Tijdens het opruimen van de vaat (ook geen hobby trouwens) zet ik mijn Spotify playlist aan. Ik zing mee en bedenk weer eens hoe jammer het is dat ik niet kan zingen of een instrument bespelen. Dat zou een leuke hobby zijn.
Mijn gedachten dwalen af naar lang geleden, toen we thuis onze schoolblokfluit inruilden voor een elektronische orgel. Kleiner en betaalbaarder dan een piano, maar qua geluid komt het daar helaas niet bij in de buurt. Mijn zussen en ik krijgen thuis les van een oude dame van minstens 80 (in mijn herinnering) met haren op haar kin. Het huiswerk nemen we niet erg serieus. In plaats van noten te leren lezen schrijven we met een scherp potlood de bijbehorende lettertjes onder de notenbalk. Vervolgens gummen we dit weer uit zodat de afdruk zichtbaar blijft en wij het, met de juiste lichtinval, nog net kunnen lezen. Zij heeft niks in de gaten en wij vinden onszelf heel slim, maar leren niks. Op de middelbare school zit ik nog even bij een koor, maar erg lang is dat niet want ik heb er geen actieve herinnering aan. Ja, dit overkomt dus ook gewone mensen ;-).
Op dat moment land ik weer op aarde en hoor ik in de keuken de aanstekelijke drumsolo waar Fleetwood Mac's Tusk mee begint. Ik sla met een houten lepel het ritme fanatiek mee op het aanrecht en krijg een eureka momentje: drummen, dat is het!
Ik deel mijn rare drum idee met man en kinderen. Die vinden het wel 'vet'. Ik blijf hangen in het idee, kan niet zo goed bedenken hoe dit te organiseren. De lockdown is inmiddels afgelopen, het geluid is vast veel te hard en zo zijn er genoeg andere smoesjes.
Mijn kinderen gaan wel dat stapje verder: voor mijn verjaardag krijg ik vier lessen bij een drumleraar in Oss plus een paar knalroze drumstokken en dat is genoeg. Dat is het startpunt wat ik nodig had!
Ik koop via marktplaats een drumstel, ben uren bezig met stemmen van de trommels, leer over basedrum, hi-hat, snaredrums en sinaasappel-appel ritmes. Print notenbalken uit omdat ik nu dus wel noten wil leren lezen. Haal een oude laptop uit de mottenballen, regel internet op wat inmiddels 'mijn' kamer is en abonneer me op een online drumles. Inmiddels is Leon, de drumleraar, een 'goede bekende'. Zeer regelmatig klinkt zijn "één en twee en drie en vier en één en twee en …" door het huis en probeer ik bij te houden wat hij voordoet.
Inmiddels zijn we driekwart jaar en weer een lock-down verder sinds de eerste lessen. Man is verbaasd: "ik dacht echt dat het een bevlieging was…". Maar dat is het niet. Ik luister naar Leon. En Leon zegt: "lekker oefenen". Dus dat doe ik!