Ik zit even na te denken over mijn eerste zin van vandaag. Iets met vrieskou en schaatsen. Het eerste wat me te binnen schiet is 'het vriest een graad of dertig, het is winter en vrij koud', uit een tekst van Drs P.
We rijden met de trojka door 't eindeloze woud.
Het vriest een graad of dertig, het is winter en vrij koud.
De paardehoeven knersen in de pasgevallen sneeuw.
't Is avond in Siberie en nergens is een leeuw.
Nou is dertig graden in de min een beetje overdreven natuurlijk, maar we praten we in Nederland al dagen over niks anders meer. Elke zichzelf respecterende talkshow host heeft gasten die verstand hebben van ijs, schaatsen, het weer of hoe jezelf te redden uit een wak. Ter afwisseling van corona vind ik dat heel prettig.
De paardenhoeven heb ik nog niet horen knersen, maar het is wel winter, er ligt echt een pak sneeuw én de Elfstedentocht is alweer genoemd. Om een tocht te kunnen schaatsen moeten er hier in huize van Helden wel eerst wat spreekwoordelijke beren uit de weg geruimd worden (of wolven om in de geest van Drs P. te blijven).
Lang geleden schaatsten we regelmatig toertochten in het midden van het land. Molentocht, Kortenhoef, Vinkeveense plassen. Na onze verhuizing naar het zuiden raakt het schaatsen in het slop. Eerst vanwege de ligging van Oss, niet echt in de buurt van welke tocht dan ook. Dan vanwege de kinderen. Kleine kinderen zijn heel lief en schattig op schaatsjes maar niet bepaald toertocht materiaal. Onze toertochten wisselen we, geheel vrijwillig, in voor sloot en vijver in de wijk.
In de jaren die daarop volgen is er gewoon geen ijs meer, in elk geval nooit genoeg voor een echte tocht. De enkele keer dat het een paar dagen koud is halen we onze oude schaatsen van zolder, constateren dat ze hun beste tijd wel gehad hebben en nemen ons voor om de volgende keer toch echt nieuwe te kopen. Schaatsen doen we vervolgens op een vennetje vlakbij huis. En omdat er, zodra het vriest, geen schaats meer te koop is komt nieuwe kopen er nooit van. Jaren later halen we de schaatsen dan weer van zolder en dient de gedachte aan nieuwe schaatsen zich opnieuw aan.
Dit jaar wordt anders. Er bleek nog ergens in Nederland één online winkel te zijn die nog een paar Viking noren had liggen voor S. en ik heb via marktplaats een paar Zandstra noren op de kop kunnen tikken. De nieuwe schaatsen zijn er dus eindelijk. De kinderen zijn inmiddels zelf fanatieke schaatsers dus er is niks dat ons nog van het ijs af houdt. Behalve dan dat er nog geen ijs is waar je níet doorheen zakt. Nog een paar dagen geduld, en dan…
Muts op, thermo ondergoed aan. Het kraken van het ijs. Scheuren in het ijs ontwijken. Langs rietpluimen en tussen witte weilanden door. Klunen, koude voeten. Koek en zopie. Warme chocomel mee. Kortom: schaatsen op natuurijs!
We glijden op de schaatsen door 't eindeloze land
Het vriest een graad of tien, het is winter en vrij koud
Het ijs kraakt vervaarlijk onder pas gevallen sneeuw
't Is schaatsweer in ons land en we genieten daar zo van!(vrij naar Drs P, de Dodenrit)